“Is dit niet het vasten dat Ik verkies: misdadige ketenen losmaken?” – met een citaat uit Jesaja 58 worden christelijke Amsterdammers opgeroepen om te protesteren tegen het opsluiten van vreemdelingen. “Ik geloof niet in grenzen tussen mensen!”
Frits ter Kuile (47) organiseert wakes bij het cellencomplex in Schiphol Oost, waar in 2005 elf gevangenen omkwamen. “Van mijn oma heb ik geleerd dat mensen achter prikkeldraad zetten iets is wat niet goed is”, vertelt Ter Kuile. Hij is al twintig jaar betrokken bij acties tegen het vastzetten van vreemdelingen en somber over de ontwikkelingen. “We zijn begonnen met één vreemdelingengevangenis en inmiddels hebben we er al vijfenzeventig!” De wakes – die ’s middags gehouden worden – zijn volgens Ter Kuile een duidelijk signaal vanuit de kerken. “Bij de hekken van de gevangenis komen vijftig tot honderd mensen samen. Er wordt gezongen, gelezen en gebeden, mensen stoppen bloemen tussen de tralies.” Of de gevangenen steun ondervinden van de wakes is onbekend. “Zodra wij beginnen met onze bijeenkomst worden alle gevangen naar binnen gejaagd en gaan alle vitrages dicht. Ze mogen ons kennelijk niet zien.”
“Dat klopt”, zegt Ferdinand van Melle. De zessenzestigjarige predikant was tot zijn emeritaat verbonden aan de grensgevangenis. “De gedetineerden krijgen te horen dat er een noodsituatie is en worden in hun eigen cel gezet.” Toch weten ze wel dat er voor hen gebeden wordt. “Er zijn in de gevangenis kerkdiensten en dan kan een justitiepastor er wel iets over zeggen”. Nu Van Melle niet meer aan justitie verbonden is, doet hij zelf ook mee aan de wakes. “Ik ken het systeem van binnenuit en ik sta er niet achter.”
Ruud Hopster (26) is student politicologie en bestuurslid van de stichting bezoekgroep vreemdelingengevangenissen. Twee keer per week brengt een kleine groep Amsterdammers een bezoek aan de gevangenen in Schiphol Oost. De vrijwilligers voeren groepsgesprekken met de gevangenen en brengen etenswaren, kleding en tijdschriften mee. “De wakes en het bezoekwerk staan los van elkaar”, benadrukt Hopster. Weet hij wat de gevangenen van de wakes vinden? Hopster: “Over de situatie in de gevangenis of over de gevangenen kan ik niets zeggen.” Ferdinand van Melle kan wel uitleggen hoe dat zit: “Wie als bezoeker of medewerker de vreemdelingengevangenis binnengaat mag daar in het openbaar niets over loslaten. Als pastor had ik daar ook mee te maken.” – “Wat ik daar van vind? Als je niks te verbergen had, zou je natuurlijk nooit zo’n regel instellen!”
Organisator Frits ter Kuile hoopt op veel deelnemers aan de wakes. “Het is een pittige strijd. Soms is het lastig om vol te houden, maar iedere keer als ik daar sta word ik weer bekeerd. Ik geloof niet in grenzen tussen mensen en volgens mij deed Jezus dat ook niet!”
Wie zonder de juiste papieren Nederland binnenkomt loopt het risico op langdurige opsluiting in een vreemdelingengevangenis. Kerken en mensenrechtenorganisaties verzetten zich tegen detentie van mensen die niets strafbaars gedaan hebben. Het houden van wakes bij de gevangenissen is een signaal aan gevangenen en aan de samenleving. Bij het cellencomplex in Schiphol Oost wordt op de zondagmiddagen voor Pasen gewaakt. De Protestante Kerk Amsterdam verzorgt de wake op Palmzondag.
Foto artikel: Kaywan Ghadiri
Meer informatie op www.schipholwakes.nl
Dit artikel verscheen in Kerk in Mokum, maart 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten